هپاتیت E در ایران و خطر بیوتروریسم

  سابقه و هدف: هپاتیت E نوع بیماری عفونی ویروسی است که کبد را درگیر می ‌ کند و می ‌ تواند از یک عفونت ساده بدون علامت تا یک بیماری برق آسا و کشنده متغیر باشد. عامل این بیماری، HEV است که در کشورهای در حال توسعه بین 35-10درصد شیوع دارد.   مواد و روش ‌ ها: در طی این مطالعه ما کلیه تحقیقات در زمینه هپاتیت E از سال 1370 تا ابتدای 1390 شده ودر مجلات داخلی وخارجی ISI و همچنین کنگرها ارائه وچاپ گردیده یا در سایت ‌ ها نمایه شده بود را بررسی نمودیم.همچنین هزاران مقاله وکتاب با موضوع Bioterrorism HEV در http: //scholar.google.com جستجو کردیم.   یافته ‌ ها: شیوع سرولوژیک HEV در مطالعات مختلف از 1/1 % در سربازان تا 5/37 % در افراد بالای 50 سال متفاوت بودولی در اکثر مطالعات شیوع سرولوژیک HEV را بطور متوسط 8/7 % ذکر کرده بودند ومیزان مثبت شدن با افزایش سن ارتباط معنادار آماری داشت.   بحث و نتیجه ‌ گیری: با عنایت به اینکه طی مطالعات مختلف سالهای اخیر در اکثر استانها؛ شیوع سرولوژیک HEV به نحوی است که افراد مسن نسبت به جوانان نسبت به هپاتیت E ایمن ‌ تر می ‌ باشندبه تبع می ‌ توان نتیجه گرفت این ایمنی کمتر در جمعیت جوان وسربازان؛ آنها را نسبت به هپاتیت حاد E مستعدتر می ‌ سازدوبنابراین خطر بیوتروریسم را درآنان باید در نظر داشت واقدامات پروفیلاکسی اولیه، ثانویه به همراه آموزش ‌ های پیشگیری لازم وبه موقع در ایشان انجام گیرد.